(Aşağıda Türkçe)

Nella notte del 6 Febbraio 2023, forti scosse di terremoto hanno investito la Siria e la Turchia, con scosse di magnitudo 7.8, causando terribili devastazioni.
La stima finale dei morti è arrivata a 52.000.
Questo album musicale è un omaggio a Istanbul, alla Turchia e al Medio Oriente.
Ho pensato pertanto di devolvere l’intero incasso alle vittime di questo catastrofico evento e a quei sopravvissuti che dovranno andare avanti nel dolore e nella rinascita.
I proventi dell’album saranno equamente distribuiti e inviati all’associazione “Ahbap” (ahbap.org) in Turchia e all’associazione “Pro Terra Sancta” (www.proterrasancta.org) in Siria.

--------------------
 
Nei primi mesi del 2009, durante il primo periodo vissuto a Istanbul, prese forma l'idea di girare un film documentario che avrebbe raccontato le storie di personaggi molto diversi che vivono contemporaneamente nella città sul Bosforo.
In collaborazione con uno sceneggiatore turco scrissi una trama in cui le storie di un curdo, un rom, un italiano, una turca, un eritreo, un greco e un armeno si sarebbero incrociate nei quartieri e nelle strade di Istanbul.
Le riprese del film si svolsero durante il 2009 fino alla primavera del 2010. Il titolo scelto fu "Quando le mule partoriranno" ("Katırlar doğurunca" in turco).
Questo titolo riprendeva un passaggio de "Le Storie" di Erodoto di Alicarnasso (una città che oggi sarebbe in Turchia), lo storiografo greco antico.
Erodoto racconta che Serse, il re persiano, circondò Babilonia con l'intenzione di conquistarla. Ma la faccenda andò per le lunghe, essendo allora quella la città meglio fortificata del mondo.
Infatti un giorno, un abitante di Babilonia dalle mura gridò a Serse: "Stai perdendo tempo. Conquisterai Babilonia solo quando le mule partoriranno".
Poiché i muli sono animali ibridi, sono quindi sterili. Questo era un modo per dire a Serse che non avrebbe mai conquistato Babilonia.
Finché Serse non riuscì inaspettatamente a trovare una mula in grado di partorire e di conseguenza a quel punto, fiducioso del segno del destino ricevuto, riuscì a trovare anche il modo di conquistare Babilonia.
Questo era allora un modo per dire che nella Istanbul che abbiamo conosciuto, c'erano molte persone che lottavano per qualcosa che ragionevolmente non si sarebbe mai avverato: le tante consolazioni che la gente cercava, ognuna racchiusa nella propria sofferenza, l'impossibilità di uscire da una spirale di traumi e violenze che ingabbiava il pensiero così come la vita di ogni giorno. Un'armonia sociale a portata di mano eppure fatalmente segnata da un'atavica diffidenza.
A meno che... A meno che un giorno una mula non avesse partorito. Perché a quel punto, in quel giorno, sarebbe potuta accadere tutta una serie di cose impossibili.
Questo era lo spirito dei tempi che pensavamo di interpretare perché in quel 2009, in Turchia come nel Mediterraneo, solo per un momento, avevamo sentito il profumo di qualcosa di impossibile.
Purtroppo il vento è cambiato rapidamente. Nel settembre 2010 si tenne in Turchia un referendum costituzionale che spinse i cittadini turchi a votare all'unisono contro o a favore di un pacchetto di riforme costituzionali. Il popolo finì per accettare il ricatto e permise a Recep Tayyip Erdoğan di riformare la Corte costituzionale che fino ad allora aveva impedito la sua deriva autoritaria.
Che il vento fosse cambiato, noi che avevamo lavorato al film ce ne siamo subito accorti. Diverse produzioni turche con le quali avevamo accordi per la post-produzione e la distribuzione del film si tirarono improvvisamente indietro. Le poche parole sempre molto simili erano: "bel lavoro, ma ora rischiamo di chiudere se lo co-produciamo".
E così fu che, dolorosamente, un anno più tardi decidemmo di ritirare il film, anche se alla fine fu montato e finalizzato. Lo ritirammo per lo stesso motivo per cui ancora oggi non faccio i nomi di coloro che collaborarono con me all'epoca: lo sceneggiatore, i produttori esecutivi, i dialoghisti, gli assistenti, i costumisti, gli attori, le comparse e tante altre figure che resero possibili le riprese di quel film.

Oggi però, a 14 anni dalla registrazione di questa musica, sento la necessità di pubblicarla.
Un sogno naufragato con le rivolte del Mediterraneo che hanno portato anni di guerra, lutti e saccheggio delle risorse dei paesi colpiti dai conflitti.
Un sogno che oggi rivive attraverso la musica che fu composta per quel film.
Oggi, quando nuovi scenari cupi si affacciano all'orizzonte, sento il bisogno di far risuonare questa musica, di riaffermare un passaggio della mia vita e della nostra storia che la censura non può sopprimere.

-----------------
TÜRKÇE
-----------------

6 Şubat 2023 gecesi, Suriye ve Türkiye'yi 7,8 büyüklüğündeki sarsıntılarla korkunç bir yıkıma neden olan güçlü depremler vurdu.

Ölülerin nihai tahmini 52.000'e ulaştı.

Bu müzik albümü İstanbul'a, Türkiye'ye ve Orta Doğu'ya bir övgüdür.

Bu nedenle, tüm geliri bu felaket olayının kurbanlarına ve acı içinde yeniden yaşamaya başlayacak olan hayatta kalanlara bağışlamayı düşündüm.

Albümün geliri eşit dağıtım olarak Türkiye'deki “Ahbap” derneğine (ahbap.org) ve Suriye’deki “Pro Terra Sancta” derneğine (www.proterrasancta.org) gönderilecek..

———————————-

2009 yılının ilk aylarında, İstanbul'da yaşadığım ilk dönemde, aynı anda İstanbul Boğazında yaşayan çok farklı karakterlerin hikayelerini anlatacak bir belgesel film yapma fikri şekillendi.

Bir Türk senaristle ortaklaşa İstanbul'un mahallelerinde, sokaklarında bir Kürt, bir Roman, bir İtalyan, bir Türk, bir Eritreli, bir Rum ve bir Ermeni'nin hikâyelerinin kesiştiği bir hikâye yazdım.

Filmin çekimleri 2009'dan 2010 baharına kadar sürdü. Seçilen başlık "Katırlar doğurunca" (Türkçe "Katırlar doğurunca") idi.

Bu başlık, antik Yunan tarihçisi Halikarnaslı Herodot'un (bugün Türkiye'de olması gereken bir şehir) "Hikâyeleri"nden bir pasajdı.

Herodot, Pers kralı Serhas (Kserkses) ın Babil'i fethetmek amacıyla kuşattığını anlatır. Ancak mesele uzun bir süre devam etti ve o zamanlar dünyanın en iyi müstahkem şehri oldu.

Nitekim bir gün Babil'de yaşayan biri surlardan Kserkses‘e bağırdı: "Zamanını boşa harcıyorsun. Babil'i ancak katır doğurunca fethedeceksin".

Katırlar melez hayvanlar olduğu için kısırdırlar. Bu, Kserkses‘e Babil'i asla fethetmeyeceğini söylemenin bir yoluydu.

Kserkses beklenmedik bir şekilde doğum yapabilen bir katır bulmayı başarana kadar ve sonuç olarak o noktada alınan kader işaretinden emin olarak Babil'i fethetmenin bir yolunu da bulmayı başardı.

Bu, o zamanlar, tanıdığımız İstanbul'da makul olarak asla olmayacak bir şey için savaşan pek çok insan olduğunu söylemenin bir yoluydu: insanların aradığı birçok teselli, her biri kendi ıstırabına hapsolmuş, düşünceyi hapseden bir travma ve şiddet sarmalından çıkma imkansızlığı böyle gündelik hayatta gibi. Yakın ama atalara özgü bir güvensizliğin ölümcül bir şekilde damgasını vurduğu bir toplumsal uyum.

Tabii... Tabii eğer bir gün bir katır doğurmasayıdı. Çünkü o noktada, o gün bir çok imkansız şey olabilir.

Yorumladığımızı sandığımız zamanların ruhu buydu çünkü o 2009'da Akdeniz'de olduğu gibi Türkiye'de de bir an için imkansız bir şeyin kokusunu almıştık.

Ne yazık ki rüzgar hızla değişti. Eylül 2010'da Türkiye'de bir anayasa referandumu yapıldı ve bu referandum, Türk vatandaşlarının bir anayasal reform paketine oybirliğiyle karşı veya lehte oy vermesini sağladı. Halk şantajı kabul etti ve Recep Tayyip Erdoğan'ın o zamana kadar otoriter yönelimini engelleyen Anayasa Mahkemesi'nde reform yapmasına izin verdi.

Filmde çalışmış olan bizler, gidişatın değiştiğini hemen fark ettik. Filmin post prodüksiyonu ve dağıtımı için anlaşmalı olduğumuz birçok Türk yapımı bir anda geri çekildi. Az ve her zaman aynı kullanılan kelimeler böyleydi: "Güzel iş, ama şimdi bunu ortak üretirsek kapatma riskini alıyoruz".

Ve öyle oldu ki, acı verici bir şekilde, bir yıl sonra, nihayet kurgulanıp finalize edilmiş olmasına rağmen, filmi geri çekmeye karar verdik. O dönemde benimle işbirliği yapanların isimlerini hala anmamakla aynı nedenle geri çektik: senarist, sorumlu yapımcılar, diyalog yazarları, asistanlar, kostüm tasarımcıları, oyuncular, figüranlar ve daha birçok isim o filmin çekimi mümkün.

Ama bugün, bu müziği kaydettikten 14 yıl sonra yayınlama ihtiyacı hissediyorum.

Akdeniz'de yıllarca süren savaş, yas ve çatışmalardan etkilenen ülkelerin kaynaklarının yağmalanmasına neden olan isyanlarla yıkılan bir rüya.

O film için bestelenen müzik sayesinde bugün yaşayan bir rüya.

Bugün ufukta yeni karanlık senaryolar belirdiğinde, bu müziği yankılandırma, hayatımın ve tarihimizin sansürün bastıramayacağı bir pasajını yeniden teyit etme ihtiyacı hissediyorum.